GŁÓD

W tym czasie głodowałem w Christianii, tym cudownym mieście, którego nikt nie opuszcza, dopóki nie zostanie przez nie naznaczony. W ten sposób Knut Hamsun, przyszły norweski noblista, rozpoczyna swoją debiutancką powieść „Głód”. W Christianii lat 90. XIX wieku spotykamy młodego pisarza. Przesiaduje na ławkach w parku, w kawiarniach i pisze artykuły, których nikt nie chce opublikować. Wyczerpany, bez środków do życia, pogrąża się w zagubieniu, tracąc poczucie rzeczywistości. Cały czas cierpi z głodu, dosłownego i metaforycznego, który doprowadza go do takiej desperacji, że o kość ze strzępkiem mięsa walczy nawet z psem. Ale to instynkt przetrwania, nie klęska, wygrywa – bohater zaciąga się na statek rybacki zmierzający ku lepszemu, nie tracąc wiary w ostateczne spełnienie. 

Duńczykowi Henningowi Carlsenowi w dużej mierze udało się przenieść ducha literackiego ekspresjonizmu Hamsuna na taśmę filmową. Sukces filmu jest także zasługą Pera Oscarssona. Przed zdjęciami do filmu aktor przeszedł na specjalną dietę, aby osiągnąć wiarygodny wygląd postaci. Mówi się, że tak bardzo pochłonęła go rola i fizyczna przemiana, że miał trudności z przetrwaniem ciężkiej pracy na planie. Per Oscarsson otrzymał Złotą Palmę za najlepszą główną rolę męską w Cannes w 1966 roku. (Cinemateket 1997)

We współpracy z Ambasadą Danii w Oslo.